Korespondencja służbowa jako dowód w postępowaniu cywilnym, cz. 4 – Stanowisko Sądu Najwyższego na temat popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji przez pracownika

Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 11 września 2014 roku (II PK 49/14), bardzo rygorystycznie podszedł do zagadnienia popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji przez pracownika. W przedmiotowym wyroku Sąd Najwyższy uznał, że sam fakt przesłania sobie przez pracownika poufnych dokumentów pracodawcy na prywatną skrzynkę mailową, o ile odbywa się to poza wiedzą i zgodą pracodawcy oraz nie jest uzasadnione wykonywaniem obowiązków, stanowi zagrażające interesowi pracodawcy wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa (tj. czyn nieuczciwej konkurencji). W stanie faktycznym rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy sprawy pracownik, po złożeniu wypowiedzenia umowy o pracę, przesłał na swój prywatny adres mailowy szereg e-maili zawierających dane teleadresowe aktualnych i potencjalnych klientów pracodawcy, korespondencję dotyczącą zamówień, planów produkcyjnych i cen produktów pracodawcy w celu przejścia do pracy u konkurencji. Działania pracownika nie były podyktowane potrzebą dbania o własne interesy i wykorzystania korespondencji służbowej w celu wykazania zasadności roszczeń podnoszonych względem pracodawcy w ramach postępowania sądowego, a tym samym stanowisko Sądu Najwyższego, w tak przedstawionym stanie faktycznym, wydaje się zasadne.

Sąd Najwyższy nie odmawia pracownikom, co do zasady, prawa do przedstawiania dowodów zmierzających do wykazania zasadności prezentowanego przez nich stanowiska, nawet gdy dowody te zawierają informacje poufne pracodawcy. W wyroku z dnia 15 lipca 2011 roku (I PK 12/11) Sąd Najwyższy uznał, że wykorzystanie przez pracownika nawet poufnych informacji pracodawcy, w ramach postępowania sądowego, w celu wykazania przysługujących mu roszczeń, tj. chęć wygrania procesu, nie mogą być kwalifikowane jako przejaw nielojalności wobec pracodawcy.
Tym samym należy uznać, że mailowa korespondencja służbowa może zostać przedstawiona jako dowód w postępowaniu sądowym toczącym się między byłym pracownikiem a pracodawcą, jeśli rzeczona korespondencja została pozyskana przez pracownika w sposób legalny oraz pracownik wykorzystuje ją jedynie do ochrony swojego interesu, w ramach postępowania sądowego. Wydaje się niezasadne stawianie pracownikowi zarzutu, że przesyłał na prywatną skrzynkę korespondencję mailową w celu posiłkowania się nią w przyszłym/ewentualnym sporze sądowym z pracodawcą. Bardzo często mobbing, dyskryminacja czy inne działania pracodawcy sprzeczne z prawem pracy są przedmiotem korespondencji służbowej, do której pracownik, po wypowiedzeniu umowy o pracę, nie ma dostępu. Oznacza to, że osoba dbająca o swoje interesy powinna zmierzać do tego, żeby móc uzasadnić prezentowane przez siebie stanowisko w procesie i odpowiednio wcześnie do takiej ewentualności się przygotować. Jedynie na marginesie, w celu uniknięcia wszelkich wątpliwości, podkreślam, że przygotowywanie się do procesu nie może polegać na nielegalnym pozyskiwaniu informacji przez pracownika (tj. podstępnym działaniu, pozyskiwaniu informacji w drodze kradzieży lub włamania się do urządzeń, gdzie pracodawca przechowuje informacje w celu ograniczenia do nich dostępu osobom nieupoważnionym). Takie zbieranie dowodów może narazić pracownika na odpowiedzialność karną.